ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ..

Γεμίσαμε,φίλε μου,με ψεύτικους ανθρώπους.Με ανθρώπους που δεν αγαπάνε ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό και προσπαθούν ,επιμελώς, να ''μακιγιάρουν''τις ατέλειες του.Με στολές και μάσκες που είναι  μόνιμες και καθημερινές και που τις φοράνε από το πρωί ως το βράδυ.Κυριολεκτικά και μεταφορικά.Γιατί δεν είναι μόνο τα ''δήθεν''ρούχα,το στυλ και οι μπογιές του προσώπου  που ακολουθούν τις ονειρώξεις της μόδας.Είναι και εκείνες οι ''αόρατες'' μάσκες που καμουφλάρουν  το ''μέσα'' των ανθρώπων.Τη συμπεριφορά τους.Ψεύτικα συναισθήματα,εγωισμοί, λυκοφιλίες και πονηριές ''κρύβονται'' διακριτικά πίσω από τα προσωπεία της συμπόνοιας,της αγάπης και της ανθρωπιάς. Άνθρωποι που σου δίνουνε το χέρι τους και όταν νιώσεις ασφαλής σε σπρώχνουν στο γκρεμό.Ένα μεγάλο αποκριάτικο καρναβάλι γίναμε,το οποίο,όμως,δεν διαρκεί μόνο τρεις εβδομάδες.Αλλά είπαμε,ζούμε σε ένα κόσμο που αν δεν είσαι ''κάποιος'' είσαι ''τίποτα''.Ζωγράφισε,λοιπόν,το χαμόγελο σου,φόρα τη στολή σου και σαν καλός ''κλόουν'' τρέξε να κάνεις εντύπωση στο καρναβάλι της ζωής..