Κάπου ανάμεσα στις βιτρίνες των μαγαζιών,τους πολυσύχναστους δρόμους,τις καφετέριες,τους βιαστικούς περαστικούς και τις γκρίζες πολυκατοικίες των πόλεων, κυκλοφορούν κάτι παράξενα ''πλάσματα'' που προκαλούν φόβο και απέχθεια στους ''κανονικούς'' ανθρώπους.Τα ''πλάσματα'' αυτά δεν φοράνε καλόγουστα ρούχα,δεν μυρίζουν άρωμα,δεν έχουν όνομα,ταυτότητα και πατρίδα.Στα μάτια τους βλέπεις τον πόλεμο και στο σώμα τους τις σφαίρες του.Εύκολα τα ξεχωρίζεις.Τα κοιτάς και ευχαριστείς το θεό που δεν είσαι σαν και αυτά.Νοσταλγείς τους δρόμους ήσυχους και καθαρούς,τις πόρτες ξεκλείδωτες και την πατρίδα ελεύθερη.Γρήγορα γρήγορα -μη σου κάνουν κακό- χάνεσαι βιαστικός στις βιτρίνες,τις πολυκατοικίες και τις καφετέριες.Το βράδυ που γυρίζεις σπίτι,κάθεσαι στον καναπέ σου,ανοίγεις την τηλεόραση,ακούς τις βόμβες να ουρλιάζουν και στοργικός σαν Έλληνας δακρύζεις για της γης τους ξεχασμένους..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου