Η ''εξίσωση'' είναι απλή και αιώνια.Γεννιέσαι,ζεις και πεθαίνεις.Έτσι είναι η ζωή και δεν μπορείς να την αλλάξεις.Ή μήπως όχι;Γιατί στην τελική δεν είναι δύσκολο να διαγράψεις το ''ζω'' και στη θέση του να προσθέσεις το ''επιβιώνω''.Πολλοί το κάνουν.Πάρα πολλοί.Μπορεί να το κάνεις και εσύ και να μην το έχεις καταλάβει.Συνήθως έτσι γίνεται.Χωρίς να το καταλαβαίνεις και χωρίς να το θέλεις.Επιβιώνεις όταν ακολουθείς τα ''πρέπει'' των άλλων και σκοτώνεις τα δικά σου ''θέλω''.Όταν οι επιθυμίες σου πνίγονται στο βυθό των υποχρεώσεων και καταλήγεις μία απρόσωπη και άψυχη μαριονέτα που έχασε την προσωπικότητα της και απλά περιφέρεται μηχανικά στο στίβο της ζωής.Μια μαριονέτα που αφήνει τη στιγμή να χαθεί και έχει ξεχάσει να διασκεδάζει και να χαμογελά ,όπως έκανε παιδί.Τότε που ακόμα ήταν ''ζωντανή'' και δεν επιβίωνε απλά.Τότε που δεν είχε φυλακιστεί στη ρουτίνα και την καθημερινότητα και πάλευε για τα όνειρα και τους στόχους της, αντιδρώντας σε αυτά που της παγώνουν την καρδιά.Αλήθεια,μήπως τελικά και εσύ επιβιώνεις και περιμένεις να φτάσεις στο τελευταίο στάδιο της εξίσωσης;Μπορεί.Εσύ ξέρεις.Απλώς, όσο κάνεις υπομονή και περιμένεις θυμήσου πως σκοπός της ζωής σου είναι να ''ζήσεις'' και όχι να ''επιβιώσεις''..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου