Όλες οι πληγές δεν είναι ίδιες.Και όλες οι πληγές δεν πονάνε το ίδιο.Μερικές ''στολίζουν'' το σώμα μας και όταν τις σκαλίζουμε βγάζουν αίμα.Αυτές δεν πρέπει να τις φοβόμαστε.Όσο και να μας ενοχλούν με το καιρό θα γιατρευτούν και θα σβήσουν για πάντα.Οι πληγές,όμως, που μας πονάνε περισσότερο δεν αγγίζονται με τα χέρια και δεν τις βλέπεις με τα μάτια.Βρίσκονται μέσα μας.Στη ψυχή μας.Αυτές,όσο και να ξεθωριάζουν, πάντα θα αφήνουν ένα μικρό σημάδι,μία ουλή που θα μας θυμίζει πως κάποτε πληγωθήκαμε πολύ.Και ξέρεις πως,όταν πληγωθεί η ψυχή,ο πόνος είναι πολύ μεγαλύτερος και δύσκολα φεύγει.Γι'αυτό και οι αόρατες πληγές δεν κρύβουν μέσα τους αίμα,αλλά δάκρυα.Από αυτές έχουμε όλοι και τις κουβαλάμε πάντα μαζί μας σαν φυλακτό.Όσο καλά και αν τις κρύβουμε.Άλλοι μικρές και άλλοι μεγάλες και βαθιές.Σε κάποιους ακόμα τρέχουν δάκρυα και σε κάποιους έχει μείνει μόνο ένα μικρό σημάδι.Ένα σημάδι,όμως,που δύσκολα θα ξεθωριάσει και αν ποτέ το αγγίξεις ακόμα θα πονάει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου