''Για να ζήσεις αληθινά πρέπει να αναγεννηθείς από τις στάχτες σου..για να αναγεννηθείς πρέπει να αναστηθείς..και για να αναστηθείς πρέπει να πεθάνεις''.Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα.Ίσως τελικά πρέπει να φτάσεις στον πάτο πρώτα και μετά να πάρεις ώθηση για να κατακτήσεις την κορυφή της ζωής.Δεν είναι εύκολο,όμως.Οι περισσότεροι φτάνουν στον πάτο και αιχμαλωτίζονται εκεί.Συμβιβάζονται με τον επίγειο θάνατο και δεν βρίσκουν τη δύναμη να μάθουν από τα λάθη που τους οδήγησαν σ'αυτόν.Δεν ανασταίνονται ποτέ και πνίγονται στις στάχτες τους.Χάνουν τη μοναδική ευκαιρία που έχουν να δουν τη ζωή από μία άλλη οπτική και να την κάνουν καλύτερη.Έτσι,δυστυχώς,είναι οι άνθρωποι.Λυγίζουν στα δύσκολα και δεν μαθαίνουν από τα περίεργα και επώδυνα παιχνίδια της ζωής.Προτιμούν να ζουν ''πεθαμένοι'' στη ρουτίνα και την καθημερινότητα τους από το να σκοτώσουν τον ίδιο το ''θάνατο'' τους.Ναι.Να σκοτώσουν το ''θάνατο'' τους.Πώς;Κατανοώντας την αιτία και τα συμπτώματα της μοιραίας αρρώστιας τους,γιατρεύοντας τα και επιστρέφοντας στη ζωή.Μια ζωή που μετά από αυτή τη περιπέτεια,ίσως,εκτιμήσουν περισσότερο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου