''ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΚΟΥΚΛΕΣ''

Θαμπωθήκαμε από τις φωτεινές πινακίδες και τους πολυσύχναστους δρόμους και καταλήξαμε χλωμές και ανέκφραστες κούκλες.Σαν αυτές που στολίζουν τις βιτρίνες και θαυμάζουν οι περαστικοί για λίγα δευτερόλεπτα.Τα συναισθήματα μας εξατμίζονται σαν τα αρώματα που ψεκάζουμε στο κορμί μας για να κρύψουμε την μυρωδιά της ανασφάλειας και του φόβου και τα πρόσωπα μας κυβερνούν μπογιές και μάσκες.Κούκλες κανονικές που σαπίζουν στις βιτρίνες της καταξίωσης και των ''όμορφων'' στερεοτύπων.Για μια ''εικόνα'' πουλήσαμε το ''μέσα'' μας και το παρατήσαμε στις αποθήκες των σπιτιών μας.Κρυμμένο και πακεταρισμένο καλά για να μην χαλάσει το προφίλ που άλλοι έφτιαξαν για εμάς,χωρίς εμάς.Κάποια στιγμή όταν κουραστούμε να παίζουμε τους κλόουν ίσως ψάξουμε σε αυτές τις ξεχασμένες αποθήκες της ψυχής μας για να βρούμε το πραγματικό μακιγιάζ του εαυτού μας.Και κάπου εκεί,ανάμεσα στις άλλες κούτες,μπορεί να βρούμε και κάτι παλιά δώρα που μας χάρισαν παιδιά,αλλά ως μεγάλοι τα βαρεθήκαμε και τα πετάξαμε γιατί βγήκαν από τη μόδα του ''δήθεν''.Την αγάπη,την ανθρωπιά,τον σεβασμό,την αλληλεγγύη..

''Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ''

'' Το λέει και ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά..ο χαμένος τα παίρνει όλα..''.Ίσως στην τελική να έχει δίκιο ο ποιητής.Ο χαμένος είναι νικητής και δεν ξέρουμε αν τα παίρνει όλα,όμως,σε κάθε περίπτωση παίρνει το χειροκρότημα.Γιατί έπαιξε κι ας έχασε.Και ξέρεις θέλει μαγκιά να μπεις στο παιχνίδι ακόμα και αν ξέρεις πως οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος σου.Στο παιχνίδι της ζωής δεν υπάρχουνε νικητές και χαμένοι.Υπάρχουν αυτοί που μπήκαν στην παρτίδα και αυτοί που έμειναν παρατηρητές και κομπάρσοι.Υπάρχουν αυτοί που τσογάρισαν και έπαιξαν τα ρέστα τους για ένα όνειρο και αυτοί που ακόμα κοιμούνται και ξυπνούν με τους ίδιους εφιάλτες.Αυτούς τους τελευταίους ας τους αφήσουμε στη σκιά να παίζουν με τους δαίμονες τους.Έτσι επέλεξαν και έτσι έμαθαν να αντιμετωπίζουν το παρόν και το μέλλον τους.Τους άλλους,όμως,τους ''τρελούς'' αξίζει να τους χειροκροτήσουμε κι ας έχασαν.Και ας μην πήραν τίποτα στην τελική και ας έπεσαν χαμηλά.Μη τους λυπάσαι γιατί θα ξανασηκωθούν.Έτσι έμαθαν και έτσι θα κάνουν πάντα οι μαχητές της ζωής.Χαμογελάνε μπροστά στις δυσκολίες και ξέρουν πως μόνο κερδισμένοι μπορούν να βγουν από τη μάχη.Γιατί είπαμε..δεν υπάρχουν χαμένοι.Μόνο κομπάρσοι και ''τρελοί''..

''Η ΠΑΡΤΙΔΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ''

Το μυαλό μας είναι νεκροταφείο σιωπηλών ονείρων,απόκρυφων σκέψεων και παγωμένων απωθημένων που σκοτώθηκαν από το φόβο της λογικής και τη δυστυχία των ''πρέπει''.Το μυαλό μας είναι καταφύγιο ψευδαισθήσεων και παραδείσων που μας πούλησαν,όμως ακόμα τους νοσταλγούμε και τους αναζητούμε ως παυσίπονο της συνήθειας και της ανυπόφορης ζωή μας.Παράξενο πράγμα το μυαλό μας.Κόλαση και παράδεισος.Νεκροταφείο και καταφύγιο της μοναξιάς μας.Γι'αυτό πρόσεχε πως θα το αντιμετωπίσεις.Μη χαθείς στον λαβύρινθο.Μπορεί να σε διαλύσει αν δεν το βάλεις σε τάξη και το αφήσεις ελεύθερο να παίζει τα παιχνίδια του χωρίς εσένα και για σένα.Ο καλύτερος σου φίλος και ο χειρότερος εχθρός σου είναι.Όλα αυτά που κοιμούνται νεκρά μέσα του αν δεν μπορείς να τα ξυπνήσεις οφείλεις να τα ξεχάσεις για να μην ζεις με μνημόσυνα του παρελθόντος.Και τα παυσίπονα των ψευδαισθήσεων που σου δίνει είναι προσωρινά.Μην εθιστείς γιατί υπάρχουν και άλλα πιο δυνατά φάρμακα που σε περιμένουν για να γιατρευτείς.Πρόσεχε,λοιπόν,το παιχνίδι με το μυαλό σου.Τον φίλο και εχθρό που συνομιλείς από το πρωί ως το βράδυ.Τον συνοδηγό στην αγάπη,των έρωτα,τη δυστυχία,τον πόνο και την ελπίδα..